شما به بخشودن نیاز دارید
بدون بخشودن ، به گذشته متصل باقی می مانیم . گاه ما با درست درک نکردن دیگران آنها را رنج می دهیم . خشمگین شدن از دیگران ، خود خواهی و یا حتی در بهترین حد خود ظاهر نشدن ، اشخاص را رنج می دهد . به همین دلیل گاه و بیگاه ، همه ما نیازمند آنیم که بخشوده شویم . و از آنجایی که گاه می رنجیم ، در حق ما خیانت می شود ، نادیده انگاشته می شویم ، مورد بهره برداری قرار می گیریم ، فریب می خوریم ، با ما بدرفتاری می شود ، به این نیاز داریم که دیگران را مورد عفو قرار دهیم .
هر چه بیشتر رنجیده باشید بیشتر به بخشودن کسی که شما را رنج داده نیاز دارید .
آیا قصد بخشودن ندارید؟
شاید به قدری با شما بدرفتاری شده که نمی توانید به بخشودن دیگران رضایت بدهید . اگر احساس می کنید که بخشودن ، چیزی را به مفت از دست دادن است ، این مقاله برای شما حائز اهمیت است .
وقتی دیگران را نمی بخشایید ، علتش این است که نمی خواهید آنها را از احساس گناه یا الزامی که نسبت به شما دارند آزاد کنید . اما وقتی کسی را که به شما آسیب زده و اسباب رنجشتان را فراهم کرده نمی بخشایید خود در رنج و ناراحتی باقی می مانید . همانطور که ملاحظه کردید خشم انباشت شده خطرناک است زیرا از عزت نفس و اثر بخشی شما می کاهد .
نبخشودن معنای پیروزی نمی دهد . و به راستی هم با نبخشودن پیروز نمی شوید . زیرا وقتی نمی بخشایید زندانی خشم خود می شوید و رنج و تألم بی موردی را با خود حمل می کنید .
کینه داشتن
وقتی از کسی کینه ای به دل دارید ، به عمد مانع از آن می شوید که خشم شما فرو نشیند . وقتی نمی بخشایید به اجبار رنجشی را که او در شما ایجاد کرده زنده نگه می دارید . پیوسته درد و تألم خود را به یاد می آورید و به این فکر می کنید که چگونه آسیب دیدید . شما از خود یک قربانی بی گناه و از طرف مقابل یک دیو بی شاخ و دم می سازید . مسئولیت کمتر و باز هم کمتری در مقابل رنجش خود می پذیرید و از اشتباهات خود سودی حاصل نمی برید .
دیری نمی گذرد که دیگران از حضور شما فرار می کنند . شخص دیگری که آسیب مشابهی دیده و رنجش مشابهی به دل دارد ، ممکن است ، ناراحتی ها و انفجارهای خشمگنانه شما را تحمل کند و حتی در مقام تشویق شما برآید .
چیزی است که مشابه آن را در گروه های حمایتگر مشاهده می کنیم ، اما اشکال اینجاست که بعضی ها برای اینکه عضو آنها باقی بمانند ، مرتب شرایط ناخوش خود را حفظ می کنند .
سعی کنید به خاطر داشته باشید که خشم سرانجام فرو می نشیند . شرایط تغییر می کند شما هم التیام می یابید . این را هم بدانید که زنده نگاه داشتن عمده ی خشم همیشه تخریبی علیه خود است.
چرا بخشودن؟
وقتی از بخشودن خودداری می کنید ، به این نتیجه می رسید که تلافی بر سر کسی که اسباب رنجش شما را فراهم کرده ، اقدامی به جا و درست است . متأسفانه وقتی رنجش اولیه خود را نشان نمی دهید ، هر اقدام تنبیهی ، هر اندازه کوچک و جزیی هم باشد ،در نظر شخص خاطی بی تناسب و غیر موجه به نظر می رسد . خشمی که با مجازات کردن ابراز می شود تولید احساس بهتر نمی کند زیرا صرفا باعث رنجش و خشم طرف دیگر می شود . هر اقدام مجازات گرانه می تواند غیر منطقی به نظر برسد و به همین دلیل شخص مورد نظر می تواند از آن بر ضد شما استفاده کند .
دلیل بخشودن دیگران ، رها ساختن آنها نیست . به جای آن وقتی کسی را می بخشید در واقع خود را از بار تنفر نجات می دهید.
اگر آسیب دریافتی از اشخاص سبب شود که در شما تنفری به وجود آید ، در این صورت بیشترین آسیب را خودتان به خودتان می زنید . درست ترین کار این است که از خود در برابر آسیب و رنجش دفاع کنید .
اما در کودکی ، احتمالا کم سال تر از آن بوده اید که از خود دفاع کنید و احتمالا به شما گفته اند که باید احترام بزرگتر ها را حفظ کنید . اما حالا چه بهانه ای دارید ؟ چگونه توجیه می کنید که مدتها خشم خود را حفظ کرده اید و قصد تلافی دارید ؟ با این اقدام تنها به خودتان آسیب می زنید .
هر چیزی که در زندگی بخواهید بستگی به این دارد که آزاد و فارغ البال شوید و خود را از شر خشم های کهنه نجات دهید .
شما به بخشودن نیاز دارید
با بخشودن دیگران به رنج کشیدن خود پایان می دهید . بخشودن باید بخشی از ارتباط همه روزه شما با دیگران باشد . وقتی دیگران را می بخشید نشان می دهید که آسیب دریافتی را از خاطر برده اید . آزاد شده اید . اگر به طور رو در رو نمی توانید به کسی بگویید که او را بخشوده اید ،باید در قلب خود او را ببخشایید . ممکن است به این نتیجه برسید که دیگر در زندگی خود با شخص خاطی صحبت نکنید ، اما بار درد و ناراحتی خود را با بخشودن او سبک کنید . به همین دلیل است که می گوییم بخشودن تا این حد مهم است .
همه به این نیاز دارند که بخشوده شوند .برای لحظه ای به یاد کسی بیفتید که او را به شدت رنجاندید .به یاد آوردن این صحنه آنقدر ها ساده نیست .
حالا ببینید که وقتی این حادثه را به یاد می آورید چه احساسی پیدا می کنید . مسلما احساسات ناخوشایندی بر شما حاکم می شوند . ممکن است برای خود دلیل بیاورید که شخص مورد نظر شما عمل زشتی انجام داده و مستحق رفتار تند شما بوده است . اما اینها صرفا دلایلی برای سرپوش گذاشتن و قابل قبول جلوه گر ساختن رفتار رنجش آمیز شماست . این گونه می خواهید بگویید که آنقدرها هم آدم بدی نیستید . به هر صورت این واقعیتی است که اقدام شما کسی را رنجانیده است .
احساس ناخوشایندی نیست
حالا تصور کنید کسی که شما او را رنجانیده اید ، زنگ می زند ، و به شما می گوید « آیا به یاد داری که مرا رنجاندی ؟ خوب ، باید به تو بگویم که رنجش را فراموش کرده ام و دیگر از تو ناراحت نیستم .»
کسی که اسباب رنجش دیگران را فراهم می سازد خود به خود مجازات می شود . نیازی به این نیست که شما در قالب دست مجازاتگر ظاهر شوید وجدان گناهکار او ، او را مجازات می کند
چه احساسی پیدا می کنید ؟
احساس آرامش می کنید . انگار باری از دوش شما برداشته شده است . خوشحال می شوید که دیگر به خاطر عمل شما ناراحت نیست . برای خودتان هم خوشحالید زیرا هر آسیب و رنجشی که ایجاد کرده اید برطرف شده است . مدرکی که می توانست به بد بودن شما شهامت بدهد از میان برداشته شده است.
دست کشیدن و گذشت کردن
باید رنجش های گذشته را رها کنید و به پیش بروید .اگر زندگی سرشارتر می خواهید باید گذشت کنید و اگر به کسی آسیب زده اید باید در مقام تلافی و رنجش زدایی از او کاری صورت دهید.
به خود بگویید :« دیگر از حادثه ناخوشایندی که میان ما اتفاق افتاد ناراحت نیستم .»، « از آنجایی که به خودم و به تو و به رابطه ای که با هم داریم بها می دهم دیگر اجازه نمی دهم ، رنجشی میان ما به وجود آید .»،« از این به بعد ، هر آینه رنجشی به دل گرفتم آن را بلافاصله ابراز می کنم .»،« حالا احساس بهتری دارم .»،« من تو را می بخشم .»
البته ، مجبور نیستید که به طور رودر رو این حرف ها را بزنید ، کافیست در دل خود به این احساس برسید . کسی که اسباب رنجش دیگران را فراهم می سازد خود به خود مجازات می شود . نیازی به این نیست که شما در قالب دست مجازاتگر ظاهر شوید . وجدان گناهکار او ، او را مجازات می کند . شما به این نیاز دارید که زندگی شاد و با نشاط داشته باشید و برای رسیدن به این نشاط باید اشخاصی را که شما را رنج دادند ببخشایید .
اقدامات اصلاحی
اقدام ساده ای نیست .فهرستی از اسامی تمام کسانی که آنها را رنجانیده اید تهیه کنید .احتمالا بسیاری از این اشخاص کسانی هستند که در حال حاضر با آنها کار یا زندگی می کنید .حالا در کنار هر اسم ،رنجشی را که شما برای او فراهم آوردید یادداشت کنید . هر چه این توضیح خلاصه تر باشد بهتر است و بهتر و ساده تر می توانید ببخشایید . هر چه توضیح طولانی تر باشد ، امکان حالت تدافعی گرفتن شما افزایش می یابد .
بعد ، کنار هر اسم این جمله را بنویسید « متأسفم که تو را با ...( اقدام خود را توضیح دهید ) ... رنجانیدم . باید این پیام را به شخص مورد نظر برسانید . برای این کار می توانید از نامه نگاری ، صحبت تلفنی ، اس ام اس یا گفت و گوی رودر رو استفاده کنید .
وقتی حادثه ای که تقاضای بخشش آن را دارید مربوط به زمان های اخیر باشد ، همین اندازه که بگویید اشتباه کرده اید و از این حیث متأسفید برای آغاز کردن مکالمه ای که در آن جزییات دیگری مورد بحث قرار می گیرند کافیست ، اما بیش از اندازه درباره این موضوع بحث نکنید . اما زمانی را در نظر بگیریدکه بتوانید به طور کاملتری از او عذر خواهی کنید . وقتی شما رودر رو با هم گفت و گو می کنید توجه داشته باشید که به طور طبیعی می خواهید از خود دفاع کرده باشید ، این شرایط بیشتر زمانی به چشم می خورد که شخص مورد نظر رنجش خود را به راحتی بروز دهد . به خاطر داشته باشید اجازه دادن به شخص مورد نظر برای ابراز کردن رنجشی که به دل دارد ، مقدمه بخشودنی است که شما خواهان آن هستید .
سعی بر توجیه رفتار خود نکنید
صرفا گوش بدهید .عذر و بهانه ای برای عمل خود نیاورید .به گوش دادن ادامه دهید .از شخص مورد نظر به خاطر ابراز رنجشش تشکر کنید و در این تشکر صداقت داشته باشید .تقاضای بخشش برای آسیبی که مدت ها قبل به کسی وارد کرده اید به ارتباط مفصل تر و پیچیده تر احتیاج دارد . خواه رودر رو صحبت کنید یا به وسیله نامه ، بهتر است پیام حاوی مطالب زیر باشد :
** « از اینکه با رفتارم شما را رنجاندم متأسفم .»
** «من خودخواه بودم و در آن زمان جز به خودم به کسی فکر نمی کردم .»
** «از روی حرص و ترس رفتار کردم .»
** « در شرایط روحی خوبی نبودم .»
** اغلب به رنجشی که برایت ایجاد کردم فکر می کنم و از این حیث ناراحتم .»
اجازه ندهید غرور بر سر راهتان سبز شود . وقتی ناراحتی و تأسف خود را با شخص مورد نظر در میان می گذارید ، حتی اگر او شما را هرگز نبخشد احساس بهتری پیدا می کنید .
در آخر :
بیائید از صمیم قلب ببخشیم ، تا خداوند بزرگ از ما ببخشد !
سرور حاجی سعید
بخش خانواده ایرانی تبیان
